Το ξεκίνημα τραγικό. Όχι μόνο λόγω αποτελεσμάτων, αλλά κυρίως λόγω εικόνας. Η νίκη της Λίβερπουλ απέναντι στη Σίτι -και οι 3 ακόμα βαθμοί στον κουμπαρά με τη Γουέστ Χαμ- πήγαν να αλλάξουν αυτή την εικόνα. Και ξαφνικά ήρθε η Νότιγχαμ να επαναφέρει την άτακτη «τάξη» που χαρακτηρίζει την υπερομάδα με τα κόκκινα των τελευταίων ετών.
Τι άλλαξε στην Λίβερπουλ και χάλασε η εικόνα;
Η Λίβερπουλ είναι σταθερά τα τελευταία 3 χρόνια στις 5 <μάξιμουμ> καλύτερες ομάδες του κόσμου. Κοντά στους 100 πόντους στο Αγγλικό πρωτάθλημα, στο κυνήγι μέχρι τέλους τους Τσάμπιονς Λιγκ. Και ξαφνικά, τι άλλαξε?
Στο τελευταίο παιχνίδι της η Λίβερπουλ απέναντι στη ουραγό Νότιγχαμ, κέρδισε μόνο σε ένα τομέα της ποδοσφαιρικής στατιστικής <που βεβαίως λέει περισσότερα ψέματα παρά αλήθειες>: στην κατοχή μπάλας. Οι νεοφώτιστοι έκαναν περισσότερες τελικές, θα μπορούσαν να έχουν πετύχει παραπάνω γκολ, Ίσως οι αναλυτές της «Opta» πρέπει πλέον να σκεφτούν πως νέοι δείκτες θα προστεθούν στην -κατά τα λοιπά εξαίσια- ανάλυση τους. Νωχελικότητα. Αυτοπεποίθηση. Κίνητρο. Εμπιστοσύνη.
Μήπως φταίει ο Κλοπ;
Εκεί που η Λίβερπουλ τα τελευταία χρόνια υπερτερούσε, ξαφνικά βρίσκεται παγιδευμένη και απελπισμένη. Μέχρι πρότινος ένα βλέμμα των παικτών στον ημίθεο Γιουργκεν Κλοπ αρκούσε να προσφέρει ενέργεια, δύναμη, πάθος, πίστη. Όχι πια. Σαν τα ζευγάρια ερωτευμένων που μετά από κάποια χρόνια το κοίταγμα στα μάτια δεν έχει πλέον να τους προσφέρει κάτι, έτσι και τα αστέρια της Λίβερπουλ δείχνουν να χάνουν ξαφνικά το όραμα τους που τόσο όμορφα έχτιζε μπροστά τους ο ανυπέρβλητος Κλοπ. Δεν θέλει πολύ ανάλυση να καταλάβει κανείς, στο άλλοτε γυαλιστερό μάτι του Super-Coach να ξεχειλίζουν πλέον το άγχος και η αμφιβολία.
Και να μεν η αγάπη αντέχει ακόμα. Η αγάπη είναι περισσότερο στο κεφάλι των παικτών. Έχει χτιστεί εκεί με την πίστη και την εμπιστοσύνη που ο coach αβίαστα δείχνει ακόμα. Που ο Γιούγκεν Κλοπ ξεκάθαρα έδειξε το καλοκαίρι όταν αποφάσισε πως δεν θέλει έξτρα προσθήκες. Όταν το ρόστερ των 17-18 παικτών φώναζε πως χρειάζεται ακόμα 2-3 -τουλάχιστον- προσθήκες. Και αν εξαιρέσεις τον Νούνεζ που «ατσούμπαλα» ήρθε να δέσει την επιθετική γραμμή των Reds σε ένα ρόλο που δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι αντί-Μανέ και σε κάποιον ξεχασμένο Μέλο που έφτασε καθυστερημένα για να… «καεί στο ζέσταμα» οι προσθήκες έγιναν παραπάνω τρύπες παρά λύσεις.
Αρκεί ο Κλοπ να αντέξει
Αλλά ο έρωτας; Ο έρωτας των φιλάθλων στον αλάνθαστο coach που -σαφώς- απογείωσε την ομάδα, ξαφνικά στρογγύλεψε γύρισε σε ερωτηματικό και μια δόση καχυποψίας και αμφισβήτησης μπήκε στην μεγάλη εικόνα. Γιατί ο έρωτας γυρεύει πάντα τόλμη, που ο κόσμος δεν βλέπει πια. Γυρεύει έκπληξη, φρεσκάδα, ανανέωση. Γυρεύει θέαμα. Πάθος. Δάγκωμα στο λαιμό του κάθε αντιπάλου. Γυρεύει όλα αυτά που σοφά ο «δάσκαλος» Γιούργκεν του έμαθε τα τελευταία χρόνια και ξαφνικά τα χάνει.
Κι είναι σαφές πως αυτή η σχέση είναι χτισμένη σωστά. Είτε με τους παίκτες, είτε με τους οπαδούς. Και πως έχει ακόμα χρόνο να αντέξει παρά τις όποιες αναποδιές που σε κάθε σχέση προκύπτουν. Αρκεί ο Κλοπ να αντέξει. Τα λάθη του, τις ανασφάλειες του, τις εμμονές του. Ακόμα και τις ενοχές του που βλέπω σύντομα να τον πνίγουν. Όταν θα κοιτάζεται στον καθρέφτη και θα αναρωτιέται «ρε μπας και φταίω εγώ;»
Δείτε επίσης:
- ANT1+: Πόσο κοστίζει η συνδρομή να δει κανείς όλο το Μουντιάλ;
- Μουντιάλ 2022: Όλο το πρόγραμμα μετάδοσης των αγώνων στον ANT1
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Sportgun, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook.
