Μόλις 11 χρονών κοριτσάκι, η Νάντια Ναντίμ είδε τους Ταλιμπάν να συλλαμβάνουν τον πατέρα της και την μητέρα της να πουλάει όλα τα υπάρχοντα τους αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον μακριά απ’ το Αφγανιστάν.
H Νάντια Ναντίμ γεννήθηκε 2 Ιανουαρίου του 1988 στη πόλη Χεράτ όπου ζούσε ευτυχισμένη μαζί με τους γονείς της και τις τέσσερις αδελφές της μέχρι την ημέρα που το Αφγανιστάν έπεσε στα χέρια των Ταλιμπάν. ”Ακολούθησε χάος. Οι γυναίκες απαγορευόταν να κυκλοφορούν μόνες. Οι άντρες να φορούν τζιν και υποχρεωτικά έπρεπε να έχουν όλοι γένια! Δεν επιτρεπόταν επίσης να ακούς μουσική και κατέβασαν τον διακόπτη σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς.”
Η μεγάλη απόδραση της Ναντίμ
Ήταν πια θέμα ζωής και θανάτου, ειδικά μετά την υποψία της δολοφονίας του πατέρα της, η απόδραση από τη χώρα. Το διαμέρισμα τους, το αυτοκίνητο και λίγα χρυσαφικά δόθηκαν ως ανταλλαγή για διαβατήρια και εισιτήρια προκειμένου να βρεθούν στο Λονδίνο όπου είχαν συγγενείς.
Πέρασαν τα σύνορα προς το Πακιστάν. Έμειναν εκεί δύο μήνες μέχρι να βρεθούν διαβατήρια. Πτήση για Ρώμη και στη συνέχεια στην καρότσα ενός φορτηγού. Αντί για Λονδίνο όμως τους άδειασαν κάπου στη Δανία σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για μετανάστες! ”Δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα” λέει “Ήμουν ευτυχισμένη γιατί ήμασταν ασφαλείς”
Κατά την άφιξη της, ένας φύλακας εργαζόμενος εκεί, της έδωσε λίγο γάλα, μια φρυγανιά και μία μπανάνα. Τόσα χρόνια έχουν περάσει και ακόμα περιγράφει εκείνη την χειρονομία ως μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής της. ”Είναι αστείο γιατί το κόστος ήταν 2-3 ευρώ… Αυτή η πράξη καλοσύνης με σημάδεψε”.
Αργότερα παίζοντας και εξερευνώντας την γύρω περιοχή η Νάντια Ναντίμ εντόπισε μια ομάδα κοριτσιών που έπαιζαν ποδόσφαιρο. Γατζώθηκε πάνω στο φράχτη! Κόλλησε τα μάτια πάνω τους! Ήταν η στιγμή που θα άλλαζε η ζωή της για πάντα.
“Στην αρχή φοβήθηκα … δεν ήξερα αν επιτρεπόταν να είμαι εκεί αλλά ήθελα πολύ να είμαι σε εκείνο το γήπεδο και να παίζω μαζί τους. Αυτό ήθελα να κάνω.” Καθώς περνούσε ο καιρός η Νάντια μαγευόταν όλο και περισσότερο Έτσι βρήκει το κουράγιο να ρωτήσει τον προπονητή αν μπορούσε να πάρει μέρος και αυτή. “Δεν μπορούσα να μιλήσω αγγλικά, αλλά τον έκανα να καταλάβει με νοήματα ότι ήθελα να παίξω. Ήταν τόσο ευγενικός, με δέχθηκε. Ασκήσεις προθέρμανσης, τρέξιμο, σουτ. Δεν ήξερα τι συνέβαινε αλλά ήταν υπέροχο”.
Η εκτόξευση της Νάντια Ναντίμ
Μετά από δύο μήνες προπόνησης με τα κορίτσια, έφτασε η στιγμή να παίξει στο πρώτο της επίσημο παιχνίδι. «Φόρεσα την εμφάνιση της ομάδας! Ήταν απίστευτο συναίσθημα!». Ο καιρός περνούσε και η Νάντια βελτιωνόταν συνεχώς. Η καριέρα της εκτοξεύτηκε. Επαγγελματίας τώρα πια. Πρόταση από Αμερική. Portland Thorns. 37 συμμετοχές 19 γκολ. Επιστροφή Ευρώπη για λογαριασμό της Manchester City και στη συνέχεια Paris Saint-Germain. 27 συμμετοχές και 18 γκολ που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο ώστε η Παρί να κερδίσει τον τίτλο της Division 1 για πρώτη φορά στην ιστορία της. Επίσης έχει υπάρξει διεθνης 98 φορές με την εθνική Δανιας.
Και ενώ η καριέρα και η ποδοσφαιρική της αξία απογειώνονται, η Νάντια Ναντίμ, η οποία μιλά συνολικά επτά γλώσσες, είχε μεγαλύτερα όνειρα και φιλοδοξίες μακριά από το ποδόσφαιρο. Σε λίγο παίρνει το πτυχίο της στην ιατρική, χειρουργός αποκατάστασης. ”Θέλω να βοηθάω τους ανθρώπους. Λατρεύω το ποδόσφαιρο αλλά δεν το έχω σκεφτεί ποτέ ως επάγγελμα, παρόλο που πληρώνομαι. Είναι το μόνο μου πάθος. Θα έπαιζα και χωρίς τα χρήματα. Για μένα όμως ήθελα κάτι περισσότερο από αυτό. Κάτι όπου θα μπορούσα να έχει αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων. Μου αρέσει να βοηθάω τους συνανθρώπους μου. Μου αρέσει να βρίσκομαι στο νοσοκομείο. Όταν βοηθάω κάποιον το χαμόγελό του φωτίζει την μέρα μου. Φεύγει όλη η πίεση που έχω στους ώμους μου, και μου αρέσει αυτό. “
Έμπνευση για όλους
Η Nadim επισκέπτεται καταυλισμούς προσφύγων σε όλο τον κόσμο για να πει την ιστορία της και να εμπνεύσει και άλλους να ακολουθήσουν τα όνειρά τους. Ακριβώς όπως έκανε και αυτή όταν σκαρφάλωσε στο φράχτη. “Θέλω να πω στα παιδιά και σε εκείνους που περνάνε δύσκολα, ότι όλοι μας έχουμε περάσει άσχημες στιγμές. Είστε ικανοί! Βγείτε από αυτό. Κοιτάξτε εμένα! Ξέρω ότι είναι αδύνατο αυτή τη στιγμή να ονειρεύεστε, αλλά μην χάνετε την ελπίδα σας. Η μέρα που θα χάσετε αυτή την ελπίδα θα είναι και η πιο δύσκολη. Χαρακτηριστικά τους λέω… Ψάξτε και βρείτε τη σπίθα μέσα σας. Και ποιος ξέρει, μια μέρα μπορεί να φύγετε από εδώ. Αξίζει τον κόπο.”
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Sportgun, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
